‘Luisteren met je ogen’

Al op hele jonge leeftijd kunnen verlieservaringen en traumata voorkomen: ervaringen in de pre- verbale of prenatale fase, waar er geen cognitie was en er geen woorden en begrip aan ervaringen verbonden zijn.

Ervaringen, die men zich meestal nauwelijks of niet bewust is, maar die lichaamsgevoel, gedrag, zelfbeeld blijven aansturen.

Overweldigende ervaringen hebben invloed op de ontwikkeling van ons zenuwstelsel. Het lichaam herinnert en vertelt haar eigen verhaal via signalen, beweging en symptomen. ook als we al lang volwassen zijn.

Het blijft een wonder om te ervaren hoeveel het lijf onthouden heeft van de vroege levenservaringen. De sensaties en bewegingen in ons lijf vormen een woordeloze toegangspoort tot hoe we onze levensenergie hebben kunnen laten stromen of hebben geblokkeerd. Hoe kun je deze taal van het lichaam opmerken, verstaan en ontmoeten in begeleiding?

Het lichaam beweegt naar het leven, als we het de kans geven. Luisteren met je ogen, vraagt van een begeleider verwondering en verbondenheid, bereidheid uit de eigen perceptie te stappen en te zien wat zich onder de oppervlakte roert, het levende organisme van de ander, dat in ons als begeleiders resoneert.